Produktbeschreibung
"Lütfen bana kendini unutturma!" Zeki, hayatı bütün renkleriyle, en derin duygularıyla yaşayan; yaratıcı; sevgi dolu, âşık bir kadın; başarılı bir yazar: Maya; yirmi senedir ikinci baharını paylaştığı; ona hayran, âşık; duygusal, notalarla, repliklerle haşır neşir bir erkek, gözde bir sanatçı: Atlas; çocuklarıyla beraber sevginin pekiştirildiği mutlu bir aile ve aniden hayatlarına inen, dünyalarını çökerten bir illet… hastayı ölmeden defalarca öldüren, kimliğini yok eden, eşi yaşıyorken dul bırakan; tedavisiz, umutsuz hastalık: Alzheimer. Maya kocasının yanağını okşadı; "Lütfen bu dediklerimi unutma. Benden, benimle olan kendinden kaçmak isteyeceğin günler olursa, tereddüt etmeden uzaklaş... Ama çok uzun değil. Geri dön tekrar. Ben hatırlamasam bile dön." "Aşkım; sen her şeyimsin benim. Kalacağım; gideceğim; döneceğim… her yer senin olduğun yer. Sen, yuvamsın benim." Sevdiği kadının kendisini bir gün hiç hatırlamayacağını; bütün bu sevişmeleri; öpüşmeleri; kucaklaşmaları unutacağını düşünmek Atlas'ın içini acıtıyordu... Ona hasret kalacağı günlerin acısını çıkarmak ister gibi sarıldı karısının bedenine. İkisi de ne zaman gerçekleşeceğini bilemedikleri o meşum gelecekle ilgili birbirlerine şimdiden duydukları hasretle, inişli çıkışlı bir ruh haline girmişti. Bedenleri sevgiyle, ihtirasla, tutku ve şefkatle; mutluluk ve hüzünle sevişiyordu.